Στα δρύινα βαρέλια της υπομονής ωριμάζουν οι στόχοι του,
το άριστο να αγγίξουν, σαν το κρασί παλιώνοντας.
Για πολύ καιρό στα μισοσκότεινα κελάρια του μυαλού του
απομονωμένοι και προστατευμένοι,
μέχρι να σημάνει η ώρα
στα δύσπιστα μάτια να αποκαλυφθούν
και το μεθυστικό τους άρωμα τα πλήθη να σκλαβώσει.
Κανένας όμως δεν πρέπει ως τότε,
το άβατο των λογισμών του να αλλοιώσει.
Οι αόρατες ζυμώσεις που διενεργούνται μέσα του,
οι συστατικές ουσίες που επιδρούν σταδιακά
στο πνεύμα του,
οι κρυφές διεργασίες που συντελούν στην αργή, επίπονη, αλλά σταθερή μετατροπή της προσωπικότητας του
από συνηθισμένο γλυκόπιοτο κρασί σε σπάνιο απόσταγμα, πρέπει μυστικές να κρατηθούν.
Οι απάτητες βουνοκορφές που προσδοκά να κατακτήσει, πρέπει αφανέρωτες ακόμα να μείνουν.
Μακριά από τον όχλο των συμβιβασμένων,
που σαν ιεροεξεταστές από τους πρόποδες κοιτώντας,
να τις αφορίσουν θα αποπειραθούν,
μιας και οι ίδιοι ποτέ δε μπόρεσαν να τις φτάσουν.
Όχι, δεν έφτασε ακόμα η στιγμή σαν άλλος Καίσαρας
τον Ρουβικώνα των αντιστάσεων του να διαβεί.
Η αμείλικτη πάλη μέσα του πρέπει κι άλλο να κρατήσει. Όσο και αν
ο βασανιστικός εσωτερικός διάλογος με την προσμονή,
προ πολλού έχει πάψει να φωτίζει με παρηγοριά
τα αξημέρωτα βράδια του.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου